Συναίσθημα

Μόνον αυτό που νιώθουμε βαθιά μέσα μας είναι σωστό και αληθινό. Όσα φίλτρα και αν βάλουμε στα μάτια μας, σε όσα τεστ αλήθειας και αν υποβάλουμε τον εαυτό μας, αυτό…

Ο Καθένας χτίζει το κάστρο της αλήθειας του με υπομονή και επιμέλεια. Τα υλικά του είναι από γρανίτη, ατσάλι και βασάλτη. Τα τείχη του κάστρου ψηλά και αδιαπέραστα. Και γύρω…

Είμαστε σαθρά οικοδομήματα διάστικτα από ρωγμές. Με την πρώτη καταιγίδα σκεβρώνουμε από την υγρασία και με το φύσημα του αέρα ζαρώνουμε από φόβο ακούγοντας το ανατριχιαστικό τραγούδι του ανάμεσα στις…

Ο Σεπτέμβρης σέρνει πίσω του τα ξέφτια του καλοκαιριού και προαναγγέλλει έναν αβέβαιο χειμώνα. Το τελευταίο δροσερό άγγιγμα ενός ζεστού αέρα τον συνοδεύει. Οι εικόνες των πολύχρωμων ημερών του θέρους…

Ο Giorgio de Chirico προτείνει έναν κόσμο “απρόσωπο”, χωρίς ταυτότητες, απογυμνωμένο από χαρακτηριστικά . Έναν κόσμο ρωμαλέο, δομημένο γεωμετρικά, αντιφατικό, όπου κυριαρχούν το συναίσθημα και η δυναμική της ελάχιστης έκφρασης…

Έχω μια σκάλα μέσα μου. Κάθε πρωί την ανεβαίνω απ’ την αρχή.Κάθε σκαλί της και ένας θρίαμβος της θέλησης ή ένα ολισθηρό στραβοπάτημα του νου. Κάποτε φτάνω στα πρώτα της…

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (“Μετά τα Φυσικά”), η σύνθεση ύλης και μορφής επιδέχεται τη γένεση και τη φθορά. Η μορφή όμως ως ενέργεια, αποκομμένη από την ύλη, δεν γεννιέται και…

Ο Δημόκριτος (460 π.Χ.- 370 π.Χ.), πίστευε ότι τα υλικά σώματα εκπέμπουν με παλμικές κινήσεις είδωλα δύο διαστάσεων, τα οποία εισχωρούν στο υγρό του ματιού και εκεί εμφανίζεται η εικόνα…

Δε φοβάμαι τον θάνατο. Τον χρόνο φοβάμαι. Τα κοφτερά δόντια της σμέρνας πάνω στη σάρκα μου. Τα οξειδωμένα χέρια του που με αγκαλιάζουν. Τη βρωμερή ανάσα του στον ιδρωμένο σβέρκο.…

Την αγάπη πρέπει μόνο να εμπιστευόμαστε, ακόμα και αν δεν την κατανοούμε. Μόνον αυτή μας οδηγεί σε σωστές αποφάσεις. Μόνον αυτή χαράσσει τα ασφαλή μονοπάτια μας. Δεν μας προδίδει ποτέ,…