Στις μέρες μας δεν είναι ανάγκη να εμφυτευτεί κανένα τσιπάκι στον εγκέφαλό μας, για να γίνουμε αντικείμενο παρακολούθησης, ενεργούμενα και υποχείρια. Έχει ήδη εμφυτευτεί το πιο αποτελεσματικό “τσιπάκι”, ο φόβος. Ο φόβος για τον τρομοκράτη, ο φόβος για τον “αιμοβόρο” Ερντογάν, για τον πρόσφυγα- εισβολέα- βιαστή- πιθανό δολοφόνο και κλέφτη- απολίτιστο, ο φόβος για τον “άλλο”, τον γκέι, τον αλλόθρησκο, τον “περίεργο”, τον έξω από τη συνηθισμένη κοινωνική νόρμα, ο φόβος για ιούς και φορείς ιών και άλλων ασθενειών, ο φόβος για όποιον δε συμμορφώνεται με τους κανόνες επιστροφής στην “κανονικότητα”. Κι ενώ στην κοινωνία του 5 ου αι. π.Χ. ο Έλληνας χαρακτηριζόταν από την ιδιότητα του πολίτη, που συγχρωτιζόταν σωματικά με τους συμπολίτες του, που συμμετείχε στις δημοκρατικές διαδικασίες και ενδιαφερόταν για τα προβλήματα της πόλης του, δηλαδή της κοινωνίας του, σήμερα η έννοια του πολίτη έχει πια ξεθωριάσει και τείνει να εκλείψει. Η ενασχόληση με τα κοινά προβλήματα, η συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες, η παρουσία (κυριολεκτική και μεταφορική) στο δημόσιο χώρο, τείνουν να… ποινικοποιηθούν. Ο εγκλεισμός στο σπίτι και στον εαυτό είναι η νέα κανονικότητα, η αδιαφορία για το δημόσιο και η αποκλειστική ενασχόληση με το ιδιωτικό, είναι η μεγαλύτερη αλλοίωση της ανθρώπινης ιδιότητας στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο άνθρωπος- πολίτης του 5 ου αιώνα π.Χ. έχει μετατραπεί σε άνθρωπο- ιδιώτη, δηλαδή σε idiot ( = ηλίθιος στα αγγλικά). Δεν χρειάστηκε καμία εμφύτευση, κανένα εμβόλιο, καμία συνωμοσιολογική θεωρία επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα, βιώνουμε την πλήρη απολιτικοποίηση μέσω του φόβου, συνεπώς την αδιαφορία για την πολιτική, δηλαδή την αδιαφορία για την ίδια μας τη ζωή. Ο φόβος που οδηγεί στον εγκλεισμό και στην απαγόρευση της κυκλοφορίας, στην τήρηση των αυστηρών κανόνων υγιεινής, είναι το καλύτερο όχημα για αυτή την αλλοίωση της ουσίας της ανθρώπινης ζωής, δηλαδή της κοινωνικότητας…