Ο χρόνος είναι στ’ αλήθεια πολύ παράξενο πράγμα : όταν κάνουμε ευχάριστα πράγματα και είμαστε με αγαπημένα πρόσωπα, περνάει γρήγορα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε · όταν πάλι είμαστε μακριά τους ή κάνουμε δυσάρεστα πράγματα, περνάει αργά και βασανιστικά.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς η κλεψύδρα του να αδειάζει, όταν περνάει ευχάριστα, ο χρόνος απεναντίας διαστέλλεται, πολλαπλασιάζεται και δημιουργεί «χώρο», μας χαρίζει διάρκεια, σαν να θέλει να τον απολαύσουμε.
Η επιλογή συνεπώς είναι δική μας : είτε θα τον αισθανόμαστε ως κάτεργο και «τόπο» μαρτυρίου, είτε θα τον χαιρόμαστε ως το απόλυτο δώρο που μας δόθηκε στη ζωή μας.
Αρκεί να ξέρουμε πώς να τον διαθέτουμε…
Πίνακας : Salvador Dali, The Persistence of Memory, 1931