Έχουμε γίνει συνεργοί της εξουσίας. Έχουμε παραχωρήσει το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης στον αυτοέλεγχο, στην αυτοπειθαρχία. Δεν χρειάζεται πλέον η εξουσία να αναλαμβάνει δράση για την επιβολή της δύναμης και της κυριαρχίας της. Την έχουμε απαλλάξει από αυτόν τον βραχνά με τον συνεχή αυτοέλεγχο και τον αυτοπεριορισμό της ζωής και της ελευθερίας μας. Η εξουσία κατάφερε να πετύχει με την εκούσια σύμπραξη μας την απόλυτη κυριαρχία της πάνω μας. Κατάφερε να μας πείσει ότι οφείλουμε απέναντι στον εαυτό μας και στην κοινωνία να πειθαρχούμε στους όρους και τους κανόνες που εκείνη θέτει, στις συνθήκες που εκείνη θέλει να διαχειριστεί ως σωτήρια παρέμβαση στη ζωή μας.
Με άλλα λόγια ο κίνδυνος του ιού είναι υπαρκτός, αλλά η διαχείριση του κινδύνου από την εξουσία είναι αισχρή και απαράδεκτη. Ξερνάει στα μούτρα μας ότι στο εξής εμείς είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για την υγεία μας, για τη “σωτηρία” μας. Η εξουσία-μας λένε καθημερινά- ό,τι ήταν να κάνει το έκανε : μας προειδοποίησε και μας επέβαλε τρόπους αυτοελέγχου και αυτοπειθαρχίας. Μας “έμαθε” να…πλένουμε τα χέρια μας, να περπατάμε μακριά ο ένας από τον άλλον, να φροντίζουμε τον εαυτό μας, γιατί το κράτος δεν μπορεί να μας φροντίσει. Τώρα “μένουνε ασφαλείς” ( ; ) με δική μας ευθύνη.
Πρόκειται για την χυδαιότερη αποποίηση κρατικής ευθύνης που πολύ εντέχνως επιτεύχθηκε στη βάση ενός υπαρκτού κινδύνου…