Ο Paterson, ένας οδηγός λεωφορείου, ζει μια μονότονη καθημερινότητα μαζί με την αγαπημένη του σύντροφο και το σκύλο του. Σε έναν κόσμο,όπου φαινομενικά δε συμβαίνει τίποτα εξαιρετικό, ο Paterson χτίζει το δικό του κόσμο, στην πόλη όπου ζει, το Paterson (εύκολος ο συμβολισμός,αλλά δεν πειράζει καθόλου). Γράφει ποιήματα, όχι σπουδαία, εμπνευσμένα όμως, από τα απλά καθημερινά αντικείμενα (όπως τα σπίρτα) και τις “στενές” σε σημασία καταστάσεις. Ανακαλύπτει την ποίηση σε έναν κόσμο ρουτίνας και πεζής καθημερινότητας και μοιάζει ευτυχισμένος, γιατί έχει στο πλευρό του τον έρωτά του, που του συμπαραστέκεται και τον εμπνέει. Ακόμη και όταν ο σκύλος του τρώει στην κυριολεξία το σημειωματάριο με τα ποιήματά του, βρίσκει το κουράγιο και πάλι να ξαναρχίσει το γράψιμο.
Ο Jim Jarmousch φτιάχνει ένα ποίημα με τα πιο λιτά κινηματογραφικά μέσα που μπορούν να υπάρξουν. Μας χαρίζει ένα λευκό σχεδόν σημειωματάριο, για να το γεμίσουμε με την ποίηση που βρίσκεται παντού, ακόμη και στην πιο μίζερη και καταθλιπτική πραγματικότητα. Μας προτείνει μια λυτρωτική ενδοσκόπηση και μας υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι, γιατί αν η ποίηση βρίσκεται στο… Paterson, τότε μπορεί να βρίσκεται πολλαπλάσια και πιο πλούσια οπουδήποτε. Αρκεί να την ανακαλύψουμε…