Η τελευταία ταινία του Ken Loach, “I, Daniel Blake” (Χρυσός Φοίνικας
στις Κάννες) είναι μια συγκλονιστική διαμαρτυρία κατά του εκτρώματος της
γραφειοκρατίας και του νεοφιλελεύθερου τέρατος που πλανάται πάνω από
όλη την Ευρώπη. Ο Έλληνας θεατής θα διακρίνει εύκολα τις ομοιότητες της
βρετανικής και της ελληνικής κοινωνίας και θα αναγνωρίσει τα κοινά
προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι απλοί άνθρωποι, που αναγκάζονται να
χάσουν την αξοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό τους, όταν υποχρεώνονται
στην ανεργία και στην απόρριψη από ένα κράτος που λειτουργεί ολοένα και
περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χωρίς καμιά ευαισθησία και
διάθεση κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο Ken Loach δίνει σιωπηλά το σύνθημα για
μια ειρηνική επανάσταση ενάντια σε όλους εκείνους που μετατρέπουν τις
ζωές μας σε εμπόρευμα.
Απλά, έως απλοϊκά κινηματογραφικά μέσα και
σαφής ιδεολογικός προσανατολισμός, στα χέρια ενός μεγάλου δημιουργού
μετατρέπονται σε καλλιτεχνικό αριστούργημα.