Όταν βλέπουμε, είναι αδύνατον να δούμε το μάτι μας και όταν περπατάμε, δεν μπορούμε να δούμε την κινητήρια δύναμη του σώματος μας. Όταν τρώμε, δεν βλέπουμε τη γλώσσα μας και…

Με όσα χρώματα και αν βάψουμε τις αναμνήσεις μας, όσο βαθιά και αν χαράξουμε ονόματα και περιγράμματα, με όση ένταση και αν εγγραφούν τα πάθη μας, η ετυμηγορία της μνήμης…

Από λίγα υλικά φτιάχνουμε τη μέρα. Δυο τρεις λέξεις αισιοδοξίας, πέντε έξι βλέμματα ενθάρρυνσης και ένα φτερωτό χτύπημα στην πλάτη.Κι έπειτα αρχίζουμε να υφαίνουμε με τα χέρια μας τον ιστό…

Ο Καθένας χτίζει το κάστρο της αλήθειας του με υπομονή και επιμέλεια. Τα υλικά του είναι από γρανίτη, ατσάλι και βασάλτη. Τα τείχη του κάστρου ψηλά και αδιαπέραστα. Και γύρω…

Είμαστε σαθρά οικοδομήματα διάστικτα από ρωγμές. Με την πρώτη καταιγίδα σκεβρώνουμε από την υγρασία και με το φύσημα του αέρα ζαρώνουμε από φόβο ακούγοντας το ανατριχιαστικό τραγούδι του ανάμεσα στις…

Έχω μια σκάλα μέσα μου. Κάθε πρωί την ανεβαίνω απ’ την αρχή.Κάθε σκαλί της και ένας θρίαμβος της θέλησης ή ένα ολισθηρό στραβοπάτημα του νου. Κάποτε φτάνω στα πρώτα της…

Τι μας κάνει να μετανιώνουμε τόσο συχνά για τις μεγάλες επιλογές της ζωής μας ; Η βεβαιότητα ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια της…

Το μεγαλύτερο εφόδιο, για να ξεκινήσει κανείς τη ζωή του, είναι ο χρόνος. Είναι το μοναδικό ιδιωτικό κεφάλαιο που μπορεί να αξιοποιήσει, ακόμη και αν οι συνθήκες μοιάζουν με όρνια έτοιμα…

Μπορεί κανείς να είναι βαθιά θρησκευόμενος, χωρίς να πιστεύει απαραιτήτως σε κάποιο θεό ; Μπορεί : αν πιστεύει στη συναδέλφωση όλων των ανθρώπων, αν πιστεύει στην αρμονική συνύπαρξη όλων των…

Ένα διορατικό κείμενο του διάσημου νευρολόγου και συγγραφέα για τις ατμομηχανές, τα smartphones, τον φόβο και την ελπίδα για το μέλλον… Πηγή: Όλιβερ Σακς: Τη μισή σου ζωή περπατάς κοιτώντας…