«Για μένα ο κόσμος είναι ένα μυστήριο» λέει σε μια αποστροφή του ο Γιονγκσού, ο ήρωας της ταινίας «Το Παιχνίδι με τη φωτιά» (Beoning / Burning) του νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Chang-dong Lee.
Ο Γιονγκσού αναζητά τη θέση του στον κόσμο κτίζοντας μια παράδοξη σχέση με τον παιδικό του έρωτα, τη Χαεμί, και το φίλο της Μπεν.
Ο Chang-dong Lee στήνει πάνω σε ένα διήγημα του σπουδαίου ιάπωνα συγγραφέα Haruki Murakami, ένα νοητικό παιχνίδι αναζήτησης της πραγματικότητας. Τι είναι πραγματικό και τι όχι, είναι δύσκολο να το διακρίνει κανείς σε μια ταινία, που παρά τη μεγάλη διάρκειά της (148’) σε παρασέρνει σε έναν καταιγιστικό ρυθμό συναισθηματικής μέθης και αγωνίας. Στο τέλος ο θεατής αναρωτιέται : η Χαεμί και ο γάτος της ο Μπόιλ υπήρξαν ποτέ ; Είχε πέσει τελικά στο πηγάδι του χωριού, όταν ήταν μικρή ; Ο Μπεν στ’ αλήθεια έκαιγε θερμοκήπια από χόμπυ ; Άλλωστε η ταινία έχει δύο αναγνώσεις : τα πάντα μέσα σε αυτή μπορεί να είναι πραγματικά και να συμβαίνουν στη ζωή του Γιονγκσού, αλλά και τα πάντα μπορεί να είναι κατασκευάσματα της φαντασίας του και ένα παιχνίδι του μυαλού του, καθώς πορσπαθεί εναγωνίως να κατανοήσει τη θέση του στον κόσμο.
Ο Chang-dong Lee γράφει ένα σενάριο αντάξιο των μεγάλων μυθιστορημάτων του Murakami (πολλές είναι εξάλλου, οι αναφορές του διηγήματος στο αριστούργημά του «Το Κουρδιστό Πουλί»). Κτίζει με εκπληκτικές εικόνες, αργό αφηγηματικό ρυθμό και ένα απολύτως επιτυχημένο μουσικό υπόβαθρο έναν κόσμο παραζάλης και αμφισβήτησης των ορίων ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό. Σχεδόν υπνωτίζει το θεατή και του θέτει το αμείλικτο ερώτημα : τι είναι τελικά αυτό που ζούμε ; Ή, παραφράζοντας το στίχο του Ευριπίδη από την «Ελένη» (στ. 1137) : «Τι είναι αληθινό, τι μη αληθινό και τι τ’ ανάμεσό τους ;»