Δεν υπάρχει μόνον αφθαρσία της ύλης• υπάρχει και αφθαρσία του φωτός. Όταν πέφτει το σκοτάδι, όλα γίνονται μέσα μας πιο φωτεινά. Σαν ένα μυστηριώδες κάτοπτρο να ρουφάει εντός μας το φως της ημέρας με όλες τις εικόνες, τις κρυφές επιθυμίες και τα λειψά αισθήματα. Όλα φωτίζονται ξανά και προβάλλονται στην οθόνη του μυαλού μας με πιο ξεκάθαρες μορφές, με πιο αδρές γραμμές. Σαν ταινία μικρού μήκους, λίγο πριν πέσει η αυλαία του ύπνου ή σαν παρτιτούρα μακρόσυρτου παραπονιάρικου τραγουδιού, που άλλοτε μας νανουρίζει, και άλλοτε μας συντροφεύει μέχρι την αυγή…
Πίνακας : Vincent Van Gogh, “Irises”, 1889