Όσο δύσκολο είναι να απομονώσουμε την ηλιαχτίδα που μας αναλογεί, να την αφήσουμε να περάσει μέσα από τις γρίλιες και να φωτίσει το σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής μας, άλλο τόσο εύκολο είναι να τη σβήσουμε, με το ερμητικό κλείσιμο του παραθύρου.
Και όσο δύσκολο είναι να γράψουμε μια σελίδα με αόρατες λέξεις, ώστε να συγκρατηθούν και να συνταχθούν πάνω στο άυλο βιβλίο της ζωής μας, άλλο τόσο εύκολο είναι να τη σκίσουμε και να την τσαλακώσουμε με μια κίνηση σαρκοφάγου φυτού, καθώς εγκλωβίζει στον ύπερο το ανυποψίαστο θύμα του. Τόσο δύσκολα έρχονται οι άνθρωποι στη ζωή μας και τόσο εύκολα θα έπρεπε να τους γυρνάμε την πλάτη και να συνεχίζουμε, όταν δεν αξίζουν την προσοχή και την αγάπη μας…
