Το κακό προκύπτει από την περιχαράκωση του εαυτού μας, από την απομόνωσή του στον μικρόκοσμο της καθημερινότητάς μας.
Το κακό προκύπτει από την αποθέωση του εαυτού μας μέσα στον “ιδεατό” εαυτό μας και την αδιαφορία μας για τον άλλον ως ύπαρξη και μόνο, χωρίς χαρακτηριστικά, χωρίς ιδιότητες, αλλά μόνον ως ταυτότητα, ως μοναδικότητα.
Το κακό προκύπτει, όταν συνηθίζουμε να “μετράμε” νεκρούς, διασωληνωμένους, κακοποιημένους, πεινασμένους, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους, απελπισμένους, δυστυχισμένους, με την κρυφή χαρά ότι ακόμη δεν ανήκουμε σε αυτούς, με την ικανοποίηση ότι δεν είμαστε ακόμη οι άλλοι που υποφέρουν, οι άλλοι που βασανίζονται, πεινούν ή ξεριζώνονται από την πατρίδα τους.
Το κακό προκύπτει, όταν δεν αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως καθρέφτισμα του δικού μας εαυτού,όταν δεν αποδεχόμαστε τον άλλον ως άλλον, όταν αδυνατούμε να τον πλησιάσουμε και να παραδεχτούμε ότι είναι ίδιος με εμάς και συνεπώς, όταν τον απαρνιόμαστε και αδιαφορούμε για την ύπαρξη του, αδιαφορούμε στην ουσία για την ύπαρξη του ίδιου του εαυτού μας…
Πίνακας : Salvador Dalí, “The Fossil Automobile of Cape Creus”, 1936.