Τίποτα δε γεννιέται από το τίποτα.
Το τίποτα δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε, θα έπρεπε από κάπου να γεννηθεί. Ό,τι υπάρχει από κάπου προέρχεται, από κάποιο λόγο προκύπτει και σε κάτι αποσκοπεί.
Οι πράξεις, τα αισθήματα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα δεν είναι τίποτα. Η ύπαρξή μας η ίδια ακυρώνει το τίποτα. Και όσο δίνουμε νόημα και αξία σε ό,τι κάνουμε, σε ό,τι αισθανόμαστε και ό,τι σκεφτόμαστε, παύουμε να είμαστε μια θλιβερή αντανάκλαση του τίποτα.
Γιατί, η επινόηση της έννοιας του τίποτα δηλώνει απλώς την αδυναμία μας να κωδικοποιήσουμε και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο γύρω μας…
Πίνακας : Κωνσταντίνος Βολανάκης, “Συλλέγοντας τα δίχτυα”