Η σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους γύρω μας είναι ο λόγος της ύπαρξής μας. Αρνούμαστε ότι είμαστε ευπαθείς, ότι έχουμε ατέλειες, ότι δεν είμαστε τόσο δυνατοί όσο νομίζουμε, από φόβο και ντροπή μήπως χάσουμε τη σύνδεσή με τους άλλους γύρω μας. Και κάθε φορά που χάνουμε τη σύνδεση με τους άλλους, νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε.
Αν δεν παραδεχτούμε ότι είμαστε ευπαθείς, ότι είμαστε επιρρεπείς στο λάθος και στην αστοχία, ότι δεν είναι αυτοσκοπός να αποδείξουμε ότι αξίζουμε να συνδεόμαστε, τότε το νόημα της σύνδεσης πάει χαμένο.
Κατηγορούμε τους εαυτούς μας για τις αποτυχίες μας και προσποιούμαστε ότι δεν είμαστε σημαντικοί για τους άλλους, γιατί ντρεπόμαστε όταν χάνουμε τη σύνδεσή μαζί τους.
Αυτό που είναι απαραίτητο όμως να κάνουμε είναι να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας έτσι όπως πραγματικά είναι : με τα ελαττώματα, τις αδυναμίες και τα πάθη μας. Κυρίως με την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων μας, με την τολμηρή έκθεση της ευπάθειάς μας.
Η σύνδεση δεν επιτυγχάνεται με την προσποίηση, αλλά με την εκδήλωση της ευπάθειας. Ντροπή δεν είναι η από-σύνδεση, αλλά ο φόβος ότι δεν αξίζουμε αυτή τη σύνδεση…
Πίνακας : Fernand Leger, “Lovers in the street”