Κάποιες φορές ο χρόνος διαστέλλεται και τα ζωντανά μαλακά κύτταρα γλιστρούν στο χώμα και στο υπέδαφος μιας βαθιάς συγκίνησης και γίνονται ρίζες. Με τον καιρό, τρέφονται από το λίπασμα των αναμνήσεων και των υγρών ανασασμών, απλώνουν και βαθαίνουν • και είτε γίνονται καρποφόρα αειθαλή δέντρα, είτε μνημεία μιας ισόβιας θλίψης…
Πίνακας : Γιώργος Γουναρόπουλος, “Δέντρο”