Οι βασικοί υπεύθυνοι -εκτός από τους ίδιους τους πολιτικούς και τη στάση τους- για την α-πολίτικη συμπερισφορά της αποχής είναι τα συστημικά ΜΜΕ. Για μήνες ολόκληρους απαξιώνουν την ουσία της πολιτικής “βομβαρδίζοντας” τον κόσμο με :
1.Την απαράδεκτη άποψη ότι όλοι είναι ίδιοι και δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές,
2. Τις παραποιημένες εν πολλοίς και αναξιόπιστες πλέον δημοσκοπήσεις,
3. Την προώθηση της δημιουργίας ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού με τη συμμετοχή των δυο μεγάλων κομμάτων,
4.Την προκλητική υπερπροβολή κομμάτων με ακαθόριστο ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό,
5.Την απαξίωση και τη γελοιοποίηση των πολιτικών και της πολιτικής ζωής, που προβάλλεται ως ανούσια και χωρίς νόημα ενασχόληση.
Όλα τα παραπάνω και άλλα, νομίζω ότι δημιουργούν ιδιαιτέρως στους νέους την εντύπωση ότι η πολιτική είναι τελικά κάτι που δεν τους αφορά, ότι δεν έχει νόημα η ενασχόληση με κάτι που είναι προκαθορισμένο και προαποφασισμένο, ότι είναι καλύτερο να ασχοληθεί κανείς με το προσωπικό και όχι με το συλλογικό συμφέρον, γιατί όλοι είναι “πουλημένοι” και διεφθαρμένοι. Η ιστορία ωστόσο, έχει αποδείξει ότι μόνο με τη συμμετοχή και την ενεργητική στάση αλλάζει ο κόσμος και η κοινωνία. Όταν απέχουμε συνειδητά και όχι για αντικειμενικούς λόγους (οικονομικούς, υγείας, απόσταση, ανειλημμένες υποχρεώσεις κ.ά) δίνουμε τη δυνατότητα σε όσους ασκούν την εξουσία να πάρουν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς. Ανοίγουμε ή προλειαίνουμε το δρόμο για το φασισμό, τη χειραγώγηση και την άνευ όρων εκμετάλλευση…
1.Την απαράδεκτη άποψη ότι όλοι είναι ίδιοι και δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές,
2. Τις παραποιημένες εν πολλοίς και αναξιόπιστες πλέον δημοσκοπήσεις,
3. Την προώθηση της δημιουργίας ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού με τη συμμετοχή των δυο μεγάλων κομμάτων,
4.Την προκλητική υπερπροβολή κομμάτων με ακαθόριστο ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό,
5.Την απαξίωση και τη γελοιοποίηση των πολιτικών και της πολιτικής ζωής, που προβάλλεται ως ανούσια και χωρίς νόημα ενασχόληση.
Όλα τα παραπάνω και άλλα, νομίζω ότι δημιουργούν ιδιαιτέρως στους νέους την εντύπωση ότι η πολιτική είναι τελικά κάτι που δεν τους αφορά, ότι δεν έχει νόημα η ενασχόληση με κάτι που είναι προκαθορισμένο και προαποφασισμένο, ότι είναι καλύτερο να ασχοληθεί κανείς με το προσωπικό και όχι με το συλλογικό συμφέρον, γιατί όλοι είναι “πουλημένοι” και διεφθαρμένοι. Η ιστορία ωστόσο, έχει αποδείξει ότι μόνο με τη συμμετοχή και την ενεργητική στάση αλλάζει ο κόσμος και η κοινωνία. Όταν απέχουμε συνειδητά και όχι για αντικειμενικούς λόγους (οικονομικούς, υγείας, απόσταση, ανειλημμένες υποχρεώσεις κ.ά) δίνουμε τη δυνατότητα σε όσους ασκούν την εξουσία να πάρουν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς. Ανοίγουμε ή προλειαίνουμε το δρόμο για το φασισμό, τη χειραγώγηση και την άνευ όρων εκμετάλλευση…