Δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερο χρόνο από αυτόν που διαθέτουμε. Δεν μπορούμε να εξοικονομήσουμε περισσότερο χρόνο από εκείνον που οι αντικειμενικές και αδυσώπητες συνθήκες μας ορίζουν.
Μπορούμε όμως, να δούμε το χρόνο από ψηλά. Να δούμε πόσο ευέλικτος είναι και πόσο προσαρμόσιμος στις δικές μας πραγματικές επιθυμίες. Γιατί ο χρόνος είναι πάντα αρκετός, όταν εστιάζουμε στις προτεραιότητές μας και είναι πάντα ανεπαρκής, όταν απλώς δε θεωρούμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν είναι αναγκαίο.
Πάντα θα βρίσκουμε χρόνο να σκουπίζουμε το πλημμυρισμένο μπάνιο από τα νερά της σπασμένης βρύσης, όσο πολυάσχολοι και αν είμαστε και πάντα θα είμαστε πρόθυμοι και θα έχουμε χρόνο να καθαρίζουμε τα ντουλάπια του σπιτιού μας, αν μας έδινε κάποιος χίλια ευρώ για να κάνουμε αυτή τη βαρετή εργασία. Και πάντα θα βρίσκουμε δικαιολογία να αποφεύγουμε να συναντήσουμε τον επίμονο φίλο μας, όταν δε βρίσκουμε επαρκές νόημα σε μια τέτοια συνάντηση ή όταν δεν περιλαμβάνεται στις προτεραιότητές μας.
Ο χρόνος είναι πάντα αρκετός, όταν εστιάζουμε την προσοχή μας σε ό,τι πραγματικά θέλουμε και μας αρέσει και ποτέ δεν είναι αρκετός, όταν κάτι εκπίπτει από τις προτεραιότητές μας.
Τι άλλο μένει από το να εστιάσουμε σε ό,τι είναι σημαντικό για μας και να το ταξινομήσουμε στα ράφια των προτεραιοτήτων μας ;
Τι άλλο μένει να κάνουμε, για να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε στο χρόνο που έχουμε ;
Πίνακας : Salvador Dali, “Wounded Soft Watch”, 1974