Ούτε η πραγματικότητα, ούτε η πείρα μπορούν να αποτρέψουν την ακατάσχετη ματαιοδοξία μας.
Τί και αν βαδίζουμε σε παλλόμενο σκοινί ;
Τί και αν γκρεμιζόμαστε στην άβυσσο ανέκφραστων προσώπων ;
Τί και αν μηχανευόμαστε τις μυστικές διαφυγές από τα έγκατα της θλίψης ;
Τί και ανταλαντευόμαστε στο ασταθές πεδίο των ασύγχρονων δομών του κόσμου ;
Τί και αν στήνουμε νυχθημερόν στο θάνατο τις πιο ευφάνταστες παγίδες ;
Συνεχίζουμε απτόητοι κι ευθυτενείς να πιστεύουμε ότι η ματαιότητα είναι μια αναιμική προσπάθεια της μοίρας να μας στερήσει τις λιγοστές αστραφτερές στιγμές της ευτυχίας…
Πίνακας : Max Ernst, “Σιωπή”