Η μέρα σου πρέπει να είναι το κενό σημειωματάριο, το άγραφο κεφάλαιο του βιβλίου σου, το τραγούδι που περιμένει τη μελωδία και τους στίχους σου, το κάδρο για την επόμενη φωτογραφία σου, ο λευκός πίνακας μπροστά σε μια χρωματιστή παλέτα, το κέντημα χωρίς την πρώτη σταυροβελονιά.
Αν δεν είναι, δεν ξημέρωσε ακόμη, δεν γεννήθηκες ακόμη ή απλώς ονειρεύεσαι ακόμη…