“Ο Θεός ανακάλυψε και μας χάρισε την όραση”, έλεγε ο Πλάτωνας στον “Τίμαιο” (47c), “για να μπορούμε να παρατηρούμε στον ουρανό τις αδιατάρακτες (σταθερές) κυκλικές κινήσεις του νου και να τις προσαρμόζουμε στις συγγενικές, αλλά ταραγμένες (ασταθείς) περιφορές της δικής μας διάνοιας”.
Έτσι μας καταδίκασε στην ατέρμονη αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στην κοσμική αρμονία και στο εσωτερικό μας χάος που παλεύουμε να βάλουμε σε τάξη.
Μας έδειξε τον τρόπο, αλλά μας άφησε αδύναμους και ασταθείς να αξιωθούμε, μικροί εμείς, το κοσμικό μεγαλείο.
Ένα λάθος ασυγχώρητο και διαστροφικό…
