Η Κυριακή ανέκαθεν στοίχειωνε την εβδομάδα με το άγχος της νέας αρχής και τον βαρύ απολογισμό των άλλων ημερών. Από ένα σημείο και έπειτα έγινε μία ανάμνηση περασμένων χρόνων και νοσταλγικών στιγμών : το οικογενειακό τραπέζι, οι ταινίες του Έλβις Πρίσλεϊ στις τρεις το μεσημέρι, το χτυπητό αυγό με ζάχαρη μέσα στην κούπα, η τελευταία επανάληψη πριν τον γολγοθά της σχολικής εβδομάδας και αργότερα ένα φευγαλέο ερωτικό ραντεβού το σούρουπο και η αλατισμένη επιστροφή από το μπάνιο της Χαλκιδικής τα μακρόσυρτα καλοκαίρια…Η καραντίνα έγινε ο μεγεθυντικός φακός όλων εκείνων που κάποτε απαξιώναμε, και σήμερα φαντάζουν μακρινά αλλά πολύτιμα, όχι μόνο γιατί τα ζήσαμε, αλλά γιατί έχουμε την ελπίδα να τα ζήσουμε ξανά, έστω και αν οι συνθήκες άλλαξαν και οι ανάγκες έγιναν επιτακτικές αποταμιεύσεις εμπειριών μακράς επιδραστικής διάρκειας…
Πίνακας : George Seurat, “Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte”, 1886