Η εξουσία βρίσκει πάντα τρόπο να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και να παραποιεί την αλήθεια, πράγμα που είναι χαρακτηριστικό του προπαγανδιστικού λόγου.
Ειδικότερα η τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ έχει την ικανότητα και την ανεξέλεγκτη ασυδοσία- γιατι αλλιώς θα είναι…”λογοκρισία”- να αλλάζει και να χρησιμοποιεί τις λέξεις κατά πώς τη συμφέρουν και αναλόγως με ποιον πολιτικό ή οικονομικό χώρο θέλουν να υπερασπιστούν.
Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο προσδιορισμός “Κίνημα” που αποδίδεται με ευκολία στους “Παταιτηθείτε”, λες και οι εμπνευστές αυτής της διαμαρτυρίας υπέρ των συμφερόντων του Νεοφιλελευθερισμού και των Μνημονίων απέκτησαν ξαφνικά αρχές, συμπαγή ιδεολογική ταυτότητα και πολιτικές επιδιώξεις. Λες και εχουν τη μαζική στήριξη που απαιτείται, για να έχουν τα χαρακτηριστικά του κινήματος. Λες και εχουν συνέχεια οι “αγώνες” τους και η ακτιβιστική δράση τους.
Αλλά βέβαια, μεσα στο χυλό της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας ποιος δίνει σημασία για αυτά ;
“Και ποια η διαφορά με τους Αγανακτισμένους;” αναρωτήθηκαν κάποιοι με αφέλεια. Να θυμίσω απλώς τη μαζικότητα, τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό, τη διάρκεια, τον πανευρωπαϊκό χαρακτήρα εκείνου του “κινήματος”, που μπορεί να μην πέτυχε συνολικά τους στόχους του, μπορεί να καπελώθηκε και να ευτελίστηκε, αλλα σίγουρα επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτο κάνουν τα κινήματα. Δεν “γεννιούνται” με το ζόρι, για να ικανοποιήσουν απλά και μονο τις φιλοδοξίες των εμπνευστών τους…
Ειδικότερα η τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ έχει την ικανότητα και την ανεξέλεγκτη ασυδοσία- γιατι αλλιώς θα είναι…”λογοκρισία”- να αλλάζει και να χρησιμοποιεί τις λέξεις κατά πώς τη συμφέρουν και αναλόγως με ποιον πολιτικό ή οικονομικό χώρο θέλουν να υπερασπιστούν.
Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο προσδιορισμός “Κίνημα” που αποδίδεται με ευκολία στους “Παταιτηθείτε”, λες και οι εμπνευστές αυτής της διαμαρτυρίας υπέρ των συμφερόντων του Νεοφιλελευθερισμού και των Μνημονίων απέκτησαν ξαφνικά αρχές, συμπαγή ιδεολογική ταυτότητα και πολιτικές επιδιώξεις. Λες και εχουν τη μαζική στήριξη που απαιτείται, για να έχουν τα χαρακτηριστικά του κινήματος. Λες και εχουν συνέχεια οι “αγώνες” τους και η ακτιβιστική δράση τους.
Αλλά βέβαια, μεσα στο χυλό της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας ποιος δίνει σημασία για αυτά ;
“Και ποια η διαφορά με τους Αγανακτισμένους;” αναρωτήθηκαν κάποιοι με αφέλεια. Να θυμίσω απλώς τη μαζικότητα, τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό, τη διάρκεια, τον πανευρωπαϊκό χαρακτήρα εκείνου του “κινήματος”, που μπορεί να μην πέτυχε συνολικά τους στόχους του, μπορεί να καπελώθηκε και να ευτελίστηκε, αλλα σίγουρα επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτο κάνουν τα κινήματα. Δεν “γεννιούνται” με το ζόρι, για να ικανοποιήσουν απλά και μονο τις φιλοδοξίες των εμπνευστών τους…