«Όταν λοιπόν οι άλλες επιθυμίες, πού βουίζουν υπόκωφα γύρω του πνιγμένες στα θυμιάματα και στα μύρα, στεφανωμένες, μεθυσμένες από κρασιά κι από τις αχαλίνωτες ηδονές πού πάνε μ’ αυτά τα συντροφιάσματα, θρέφουν τον κηφήνα και τον μεγαλώνουν όσο δεν γίνεται άλλο εμφυτεύοντας μέσα του το κεντρί του πόθου, [b] τότε τούτος ο αφέντης της ψυχής είναι σε κατάσταση τρέλας κι έχει για σωματοφύλακά του τη μανία· κι αν συμβεί να βρει μέσα του γνώμες ή επιθυμίες καλές και με αίσθημα ντροπής ακόμη επάνω τους, τις νεκρώνει και τις ξεριζώνει από μέσα του, ώσπου να καθαρίσει την ψυχή του από τη φρονιμάδα και να την γεμίσει με μανία φερμένη απ’ έξω.
Περιγράφεις τέλεια, είπε, πώς γεννιέται ό τυραννικός άνθρωπος.
Άραγε, είπα, αυτός δεν είναι ό λόγος πού από παλιά τον Έρωτα τον λένε τύραννο;
Έτσι φαίνεται».
«Πολιτεία», Βιβλίο Θ’, 573a-b / Μετάφραση : Ν.Σκουτερόπουλος