Έτσι κι αλλιώς ο καθένας κλείνεται μέσα στο δωμάτιο του μυαλού του, κατεβάζει από τα ράφια τα παιχνίδια του, τα ξεσκονίζει, τα γυαλίζει και παίζει μαζί τους . Κι ενώ γνωρίζει πως και όλοι οι άλλοι έχουν τα ίδια ακριβώς παιχνίδια, ξέρει πως μόνο αυτός μπορεί να τα παίξει με τον δικό του τρόπο. Θα τα ανταλλάξει με τους άλλους μόνον αν χρειαστεί να επικοινωνήσει.
Καλύτερα στο δωμάτιο του.
Είναι ο μόνος χώρος που είναι αποκλειστικά δικός του και ερμητικά κλειστός.
Είναι το μόνο απάγκιο της μελαγχολίας του για την ασυνεννοησία των ανθρώπων…
Πίνακας : Giorgio De Chirico,”Furniture and Rocks in room”, 1973