Ασύχαστο το μάτι και αδέσποτο. Βλέπει κάτω από επιφάνειες και διαθλάται πίσω από διαφάνειες. Εισδύει μες στα βλέμματα και χάνεται στα ψέματα. Διακρίνει τα αόρατα στα ορατά, παρατείνει το χρόνο και μετράει τον πόνο. Δίνει υπόσταση σε οράματα και στης φαντασίας τα θαύματα. Αλλάζει διαστάσεις, εστιάζει, ανοίγει την πύλη της ενόρασης και επιτείνει την αταξία της όρασης. Σηκώνει την αυλαία των κοσμικών δραμάτων και αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Συλλέγει στο βυθό του εικόνες, τις βαφτίζει και τις προετοιμάζει. Και, όταν σβήνει το φως πλέκοντας τα βλέφαρα, τις δίνει πνοή και τις ζωντανεύει ξανά πάνω στη μαλακή μεμβράνη…
Φωτογραφία : Man Ray, “Glass tears”, 1932