0
0
Read Time:54 Second
Κάθε φορά που πρέπει να συντάξω ακόμη και ένα απλό μήνυμα sms, με διακατέχει μια αγωνία να μην κάνω και το παραμικρό ορθογραφικό λάθος. Να γράψω σωστά τη λέξη, να χρησιμοποιήσω το κατάλληλο σημείο στίξης, να βρω την καταλληλότερη λέξη, να χρησιμοποιήσω την πιο ορθή σύνταξη των λέξεων.
Αυτό το άγχος να γράψω ορθά, εκφράζοντας με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια όσα θέλω να πω, πολλές φορές καταντά μια κατάσταση πρόσκαιρης δυσανεξίας, η οποία όμως οδηγεί τελικά σε ένα αίσθημα ανακούφισης, όταν συνειδητοποιώ ότι τελικά τα κατάφερα. Μια ικανοποίηση με πλημμυρίζει, σαν να κατόρθωσα να λύσω μια δύσκολη εξίσωση, έναν σύνθετο γρίφο.
Και αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή μας αν επιδιώκαμε αυτή την…ορθογραφία σε κάθε πτυχή της, σε κάθε τομέα της. Θα ήταν λίγο καλύτερη και πιο υποφερτή ή θα καταντούσε πιο ανυπόφορη υπό το βάρος αυτής της…”δικτατορίας” που θα είχαμε επιβάλει στον εαυτό μας ;
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ έχω αποφασίσει-όσο αντέχω- να μην επαναστατώ εναντίον αυτής της ιδιότυπης καταπίεσης και αυτού του παράδοξου (για πολλούς) ψυχαναγκασμού…
Πίνακας : M.C. Escher, “Drawing hands”, 1948
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %