0
0
Read Time:1 Minute, 43 Second
Καμία γώση που διδάσκεται στο σχολείο (σε όλες τις βαθμίδες) δεν είναι άχρηστη. Κανένα μάθημα δεν είναι χωρίς αξία, γιατί όλα στοχεύουν στην απόκτηση βασικών γνώσεων που θα κάνουν το παιδί να σκέφτεται, να αναλύει, να έχει κριτική σκέψη, να έχει αισθητική άποψη, να επιλέγει το σωστό από το λανθασμένο, το δίκαιο από το άδικο, το ωραίο, το χρήσιμο, το ενάρετο και γενικά κάθετί που ταιριάζει σε ελέυθερο άνθρωπο και θα αποτρέπει από τις ασχολίες που προκαλούν βαναυσότητα, όπως έλεγε και ο μέγιστος Αριστοτέλης : “οι νέοι πρέπει να διδάσκονται από τα χρήσιμα τα πιο απαραίτητα· όμως είναι φανερό ότι όχι όλα, δεδομένου ότι οι ασχολίες διακρίνονται σε αυτές που ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους και σε αυτές που δεν ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους και ότι από τα χρήσιμα πράγματα πρέπει να μαθαίνουν όσα δεν θα κάνουν αυτόν που τα μαθαίνει βάναυσο. Και πρέπει να θεωρούμε ότι είναι βάναυση αυτή η ασχολία και αυτή η τέχνη και η μάθηση, που κάνει το σώμα ή το μυαλό των ελεύθερων ανθρώπων ακατάλληλο για την άσκηση και τα έργα της αρετής”. (“Πολιτικά” Θ2, 1-4).
Ο τρόπος διδασκαλίας είναι επομένως το πρόβλημα, η ελλιπής κατάρτιση και η απουσία επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, τα κακογραμμένα βιβλία, το εξετασιοκεντρικό σύστημα, η βαθμοθηρία, ο όγκος της ύλης, ο μεγάλος αριθμός των μαθητών ανά τάξη, τα σχολεία που δεν έχουν την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή. Δε φταίνε λοιπόν, τα “ακατανόητα” Αρχαία, ούτε φυσικά η “άχρηστη” Χημεία, τα χιλιοταλαιπωρημένα Μαθηματικά και η παρεξηγημένη Φυσική ή η “δύσκολη” Βιολογία. Όλα χρειάζονται, με άλλη δοσολογία ύλης, με μοντέρνο τρόπο διδασκαλίας και με σύνδεση της γνώσης με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Και με ένα κύριο σκοπό : τη δημιουργία ολοκληρωμένων ανθρώπων, χρήσιμων για την κοινωνία, όχι γιατί θα γνωρίζουν παπαγαλίζοντας τους αρχικούς χρόνους του “λύω” ή θα λύνουν εξισώσεις και θα ξέρουν τί είναι το κυτταρόπλασμα και η υδροστατική πίεση, αλλά γιατί θα ξέρουν να σκέφτονται και να κρίνουν και να επικρίνουν, να επιδοκιμάζουν και να αποδοκιμάζουν, και να αναζητούν το δίκαιο και να αντιμάχονται το άδικο και να αναγνωρίζουν το ωραίο και να είναι γενικά ηθικά καταρτισμένοι.
Ο τρόπος διδασκαλίας είναι επομένως το πρόβλημα, η ελλιπής κατάρτιση και η απουσία επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, τα κακογραμμένα βιβλία, το εξετασιοκεντρικό σύστημα, η βαθμοθηρία, ο όγκος της ύλης, ο μεγάλος αριθμός των μαθητών ανά τάξη, τα σχολεία που δεν έχουν την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή. Δε φταίνε λοιπόν, τα “ακατανόητα” Αρχαία, ούτε φυσικά η “άχρηστη” Χημεία, τα χιλιοταλαιπωρημένα Μαθηματικά και η παρεξηγημένη Φυσική ή η “δύσκολη” Βιολογία. Όλα χρειάζονται, με άλλη δοσολογία ύλης, με μοντέρνο τρόπο διδασκαλίας και με σύνδεση της γνώσης με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Και με ένα κύριο σκοπό : τη δημιουργία ολοκληρωμένων ανθρώπων, χρήσιμων για την κοινωνία, όχι γιατί θα γνωρίζουν παπαγαλίζοντας τους αρχικούς χρόνους του “λύω” ή θα λύνουν εξισώσεις και θα ξέρουν τί είναι το κυτταρόπλασμα και η υδροστατική πίεση, αλλά γιατί θα ξέρουν να σκέφτονται και να κρίνουν και να επικρίνουν, να επιδοκιμάζουν και να αποδοκιμάζουν, και να αναζητούν το δίκαιο και να αντιμάχονται το άδικο και να αναγνωρίζουν το ωραίο και να είναι γενικά ηθικά καταρτισμένοι.
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %