Απλώς υπάρχουν…
Τα συναισθήματα απλώς υπάρχουν, όπως και οι φυσικοί νόμοι. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την προέλευσή τους, αλλά μπορούμε να παρατηρήσουμε τη λειτουργία τους, τις επιδράσεις τους, τα αποτελέσματά τους.
Μπορούμε να εξηγήσουμε πώς προκαλείται η θερμότητα, ποια είναι τα αποτελέσματά της, αλλά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί υπάρχει αυτή ως φυσικός νόμος και όχι κάποια άλλη.
Με ανάλογο τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε πώς γεννιέται ο έρωτας, πώς λειτουργεί στις ψυχές των ανθρώπων, μπορούμε να περιγράψουμε πώς επηρεάζει τις ζωές μας, αλλά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί υπάρχει. Μπορούμε να υποθέσουμε, να αναρωτηθούμε, να επινοήσουμε θεωρίες, να δώσουμε πειστικές ή μη απαντήσεις, αλλά ως εκεί.
Το ερώτημα επομένως είναι, αν αξίζει τον κόπο να ψάχνουμε τη γενεσιουργό αιτία του έρωτα ή αν πρέπει απλώς να τον δεχόμαστε και να τον απολαμβάνουμε, όπως δεχόμαστε τους φυσικούς νόμους. Όπως δηλαδή δεχόμαστε στο πρόσωπό μας τις σταγόνες μιας αναπάντεχης βροχής, κι ενώ γνωρίζουμε από πού προήλθε και πώς «γεννήθηκε», δε γνωρίζουμε και δε μας νοιάζει τελικά γιατί «γεννήθηκε»…
Πίνακας : Marc Shagall
Ο πόνος της απώλειας
Ρούχο δανεικό, μα ταιριαστό ο πόνος της απώλειας.
Φοριέται όλες τις ώρες, όλες τις περιστάσεις, όλες τις εποχές.
Το καλοκαίρι είναι ελαφρύ και το χειμώνα ασήκωτο, βαρύ.
Το αφήνεις στην ντουλάπα, το κρύβεις σε συρτάρια,
μα εκείνο επιτίθεται με μυτερά κοντάρια.
Και άλλοτε γίνεται το θυμιατό και μνημονεύει
κι άλλοτε σάβανο φριχτό που σε παραμονεύει…
Πίνακας : Salvador Dali
Ο Stephen Hawking για το σύμπαν
«Δε θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς». Όπως όλοι οι σπουδαίοι επιστήμονες, έτσι και ο Stephen Hawking θέτει στο επίκεντρο του κόσμου τον άνθρωπο. Το ίδιο έκαναν από την αρχαιότητα ως σήμερα όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και επιστήμονες : έθεταν τον άνθρωπο στο επίκεντρο της έρευνας ,της επιστημοσύνης και του ενδιαφέροντός τους. Και όλοι ανεξαιρέτως αναγνώριζαν το ρόλο του κορυφαίου συναισθήματος, της αγάπης, ως κινητήριας δύναμης για τη δημιουργικότητα, την πίστη σε ανώτερα ιδανικά και την κατάκτηση της γνώσης. Η αγάπη άλλωστε, είναι αυτή που μας κάνει να «παίζουμε στην ακτή σαν παιδιά, ενώ μπροστά μας απλώνονται ανεξερεύνητοι ωκεανοί αλήθειας», όπως έλεγε ο Ισαάκ Νεύτων…
Η σχετικότητα του χρόνου
Ο χρόνος είναι σχετικός. Η ροή του καθορίζεται και είναι ανάλογη όχι μόνο από τη βαρύτητα που έχουν τα ίδια τα πράγματα από μόνα τους, αλλά και από εκείνη που εμείς αποδίδουμε σε αυτά. Με άλλα λόγια, οι βαρυτικές έλξεις που ασκούν τα πράγματα πάνω μας, δηλαδή η βαρύτητα που αποδίδουμε όχι μόνο σε υλικά αντικείμενα, αλλά κυρίως σε γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις, μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά ο καθένας τη ροή του χρόνου. Επομένως, η ταχύτητα ροής του χρόνου εξαρτάται από το μέγεθος της βαρύτητας που αποδίδουμε εμείς, οι παρατηρητές –άνθρωποι, και δεν είναι προκαθορισμένη, δεν είναι ένα απόλυτο μέγεθος. Όσο πιο ισχυρή είναι η βαρύτητα αυτή, τόσο πιο αργά κυλάει ο χρόνος, τόσο διαστέλλεται, όπως απέδειξε ο Αϊνστάιν στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Και αν καταφέρουμε να αποδώσουμε τη δέουσα ποιοτική βαρύτητα στα πράγματα που μας αφορούν, μας καθορίζουν και εντέλει μας διαμορφώνουν, τόσο πιο αργά θα γεράσουμε. Τόσο πιο μεγάλο νόημα θα δώσουμε στη ζωή μας. Τόσο πιο καλά θα ζήσουμε.
Αισθήσεις
Αν οι αισθήσεις είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για τη γνώση και την κατανόηση του κόσμου • αν η περίφημη έκτη αίσθηση μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε και να προαισθανόμαστε κάτι προτού να συμβεί, τότε πώς πρέπει να ονομάσουμε τη ρωγμή εκείνη της συναίσθησης ; Την κραυγή μιας ξαφνικής και απρόσμενης αλλαγής μέσα μας, μιας εγκάρσιας τομής, μιας ηλιαχτίδας που χάσκει από μια σχισμή, όταν συνειδητοποιούμε ένα λάθος, μια παράλειψη, μια ακρότητα ή μια συναισθηματική έκρηξη ; Αν οι αισθήσεις δημιουργούν αναμνήσεις, βιώματα και στίγματα, οι τομές αυτές προκαλούν ανακαινίσεις, αναστεναγμούς και ρήγματα…
Πίνακας : Paul Klee
Οι τροχιές των ανθρώπων
Μακάρι οι τροχιές των ανθρώπων γύρω από τα αγαπημένα πρόσωπα να ήταν σταθερές σαν τις πλανητικές ! Μακάρι οι άνθρωποι που συνυφαίνουν τις ζωές τους να μην απέκλιναν ποτέ από την –έστω ελλειπτική- πορεία τους, να μην επιμήκυναν ποτέ τη διάμετρο της τροχιάς τους, να μην παραβίαζαν ποτέ τους νόμους της πλανητικής έλξης και να μη χάνονταν στο αχανές διάστημα ! Μακάρι να μη συνέτρεχαν όλοι εκείνοι οι λόγοι, που κάνουν την ανθρώπινη φύση να υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους, τον ανθρώπινο εγωισμό να ακυρώνει όλες τις δυνάμεις συμμόρφωσης στην κοσμική τάξη και την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία να είναι μια άναρχη σύνθεση απροσδιόριστων και ακαθόριστων ιχνοστοιχείων…[29/4/2018]
Πίνακας : Salvador Dali
Συνεισφορά στη γενναιότητα
Ακόμη πιο δύσκολο από το να πετύχειςτο στόχο σου είναι να παραμείνεις προσηλωμένος σε αυτόν. Αν τον πετύχεις, ίσως ξεχάσεις τις δυσκολίες και τον κόπο να τον φτάσεις από τον κουρνιαχτό των φιλοφρονήσεων, των μάταιων ζητωκραυγών και των περιττών πανηγυρισμών. Αν αστοχήσεις όμως, καθώς η ανάμνησή του θα είναι ενδεχομένως μια ανοικτή πληγή,αρματωμένος με τη σοφία που σου χάρισε, την πείρα και τα συναισθήματα που ένιωσες βαδίζοντας μέσα από τις σκοτεινές διαδρομές του, να βρεις τη δύναμη να θέσεις τον επόμενο. Αυτή είναι η μοίρα σου και η έμπρακτη συνεισφορά σου στη γενναιότητα…[25/11/2018]
Πίνακας : Fernand Leger