Το “δεν” είναι η μια δαιμονική λέξη. Στέκεται δίπλα στο ρήμα και το διχοτομεί. Διχοτομεί και τον κόσμο που περιγράφει. Γιατί, ό,τι δεν υπάρχει, προϋποθέτει κάτι που υπάρχει. Ό,τι δεν είναι, προϋποθέτει κάτι που είναι. Ό,τι δεν σκέφτομαι, υπάρχει, απλώς εγώ δεν το σκέφτομαι. Όταν δεν είμαι καλά, σημαίνει ότι υπάρχει και μια αντίστοιχη κατάσταση του “είμαι καλά”. Όταν δεν θέλω κάτι, αυτό συνεχίζει να υπάρχει.
Μια τόσο μικρή λέξη αρκεί να αποβληθεί, για να μου εμφανίσει αυτό που υπάρχει, αυτό που είναι. Γιατί, κάθε φορά που στέκεται δίπλα στο ρήμα, αποκλείει κάτι που υπάρχει από την άλλη πλευρά της πραγματικότητας, της λογικής, της φαντασίας.
Ας το αποκλείσουμε όσο μπορούμε από την κατάσταση που ζούμε. Το “δεν είμαι καλά” θα γίνει αμέσως “είμαι καλά”, το “δεν είμαι αισιόδοξος” θα γίνει “είμαι αισιόδοξος”, το “δεν θα τελειώσει ποτέ αυτός ο εφιάλτης”, θα γίνει “θα τελειώσει”.
Ας δούμε αυτό που υπάρχει, αυτό που είμαστε και όχι αυτό που δεν υπάρχει και δεν είμαστε….