Όταν ακούμε η διαβάζουμε τα λόγια κάποιου, “μεταφράζουμε” τα λόγια του με βάση τη δική μας λογική και τις δικές μας πεποιθήσεις. Η “μετάφραση” των λόγων του γίνεται με βάση την αρχή της επιείκειας. Δεχόμαστε τις έννοιες και τα νοήματα του “άλλου” ομιλητή, όχι γιατί τα κατανοούμε απόλυτα, αλλά γιατί δεχόμαστε να γίνουμε συμπαίκτες του στο γοητευτικό παιχνίδι της επικοινωνίας.
Η δική μας επιείκεια και ο αυτοσεβασμός θα κάνουν τα λόγια του να αντηχήσουν μέσα μας σαν νότες μιας γλυκιάς μελωδίας, και τότε η επικοινωνία μας θα είναι απρόσκοπτη, χωρίς παρανοήσεις. Αν όμως, δε δείξουμε κατανόηση και σεβασμό, αν δεν είμαστε ταπεινοί και μετρημένοι, τα λόγια του θα αντηχήσουν σαν πολεμικές ιαχές και εκκωφαντικές κραυγές, θα προκαλέσουν σύγχυση και πανικό και έναν οδυνηρό εγκλεισμό στο κέλυφος του “εγώ”…
Πίνακας : Rene Magritte, Forbidden literature (The use of the Word), 1936