Ο πόνος, με την αρχαία ελληνική σημασία του κόπου, είναι η αποθηκευμένη ενέργεια από την οποία αντλούμε τη δύναμη για να κάνουμε ό,τι κάνουμε και να γίνουμε ό,τι είμαστε.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, όσα βλέπουμε γύρω μας είναι η θετική όψη της «αρνητικής ενέργειας» που υπάρχει διάχυτη στο σύμπαν. Είναι ο πύργος που φτιάχνουμε, όταν σκάβουμε μια τρύπα στην άμμο : ο υλικός κόσμος είναι ο αμμόλοφος και η τρύπα είναι η «αρνητική ενέργεια», το πρόπλασμα από το οποίο προέρχονται τα πάντα.
Με ανάλογο τρόπο, ο χαρακτήρας μας, η ψυχοπνευματική ιδιοσυγκρασία μας, είναι η θετική όψη της αποθηκευμένης ενέργειας που κρύβουμε μέσα μας. Όπως, όταν σκάβουμε στην άμμο για να φτιάξουμε έναν πύργο με τα χέρια μας δημιουργούμε μια τρύπα, έτσι και για να δημιουργήσουμε κάτι πρέπει να σκάψουμε μέσα μας, να ενεργοποιήσουμε την μπαταρία του συσσωρευμένου πόνου μέσα μας…
Πίνακας : Joan Miro, “The tilled field”, 1924