Με αφορμή τον απόψινό (29/6/2014) ποδοσφαιρικό αγώνα της Εθνικής μας ομάδας, οφείλω να πομολογήσω πως έγινα για μια ακόμη φορά μάρτυρας όλου του νεοελληνικού χαρακτήρα που “διαπρεπει” εδώ και δεκαετίες. Κακομαθημένοι και κακώς πεπαιδευμένοι, πανηγυρίζουμε για την πρόκρισή μας στου “16” του Παγκοσμίου Κυπέλου ,την ίδια ώρα που είμαστε έτοιμοι να αναθεματίσουμε τους πάντες και τα πάντα ,αν αποτύχουμε μια νέα επική ρπόκριση στους “8”. 
Αυτοί είμαστε : έχουμε μάθει να νικάμε με κάθε τρόπο, ακόμη και αθέμιτο, και αν σε περίπτωση χα΄σουμε από έναν ανώτερο αντίπαλο, ψάχνουμε τα αίτια στη μεταφυσική (Θεός, τύχη, κακιά μοίρα κ.ά) ή σε συνωμοσιολογικές θεωρίες που σκοπό έχουν να αφανίσουν το ελληνικό έθνος και άλλα τέτοια ωραία. Μαθημένοι στην ευκολία οι περισσότεροι από τα ΜΜΕ, το σχολείο και κυρίως από την ίδια την οικογένεια, δεν μπορούμς να σκεφτούμε καν την δίκαιη ήττα και ψάχνουμε μονίμως διακιολογίες για όποια αποτυχία μας. Δεν έχουμε καθρέφτη να κοιταχτούμε και το κουράγιο να παραδεχτούμε την ήττα μας. Έχουμε μάθει να ρίχνουμε τις ευθύνες μονίμως στους άλλους και όχι στη φυσική -ενδεχομένως- αδυναμία μας ή την αβελτερία μας.
Εύχομαι ειλικρινά να νικήσουμε σήμερα την Κοστα Ρίκα και να …κατακτήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελο ! Πέρα από τη χαρά της νίκης ,θα έχω να απολαύσω και όλους τους γελοίους τύπους που μέρχι πρότινος έβριζαν τον “καρπουζά” Σάντος, τον “περιπατητή” Κατσουράνη, τον “άμπαλο” Σαλπιγγίδη, να αποθεώνουν τους “σύγχρονους ήρωες” της Ελλάδας, χωρίς ντροπή και τσίπα…