Μόλις αρχίσει να κάθεται η σκόνη των ευχών, αρχίζει να εμφανίζεται μπροστά μας γυμνή η σκληρή πραγματικότητα. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια των πραγμάτων.
Σε πρώτο στάδιο, όλες οι σκέψεις -ευχές που κάναμε ήταν αληθινές, γιατί είχαν ωφέλιμα πρακτικά αποτελέσματα (σύμφωνα με τον φιλόσοφο William James), δημιούργησαν ένα φαντασιακό πεδίο δυνατοτήτων, διεύρυναν τον χώρο της φαντασίας, όπου μπορέσαμε να σχεδιάσουμε το μέλλον χωρίς εμπειρικές δεσμεύσεις και περιορισμούς.
Σε δεύτερο στάδιο όμως, οφείλουμε να κάνουμε πράξη όσα οι σκέψεις και τα σχέδια όρθωσαν μπροστά μας ως σκηνικό μιας ευφάνταστης οπερέτας. Οφείλουμε να περάσουμε στη δράση. Οι ευχές που με τόση ευκολία ξεστομίσαμε και ακούσαμε και τις θεωρήσαμε αληθινές, γιατί είχαν ωφέλιμα (κυρίως) ψυχοθεραπευτικά αποτελέσματα, πρέπει τώρα να πραγματωθούν, να γίνουν εμπειρίες.
Ο κίνδυνος της απογοήτευσης είναι μεγάλος. Τα δύσκολα αρχίζουν τώρα. Τώρα είναι που συνειδητοποιούμε πως “η καλή χρονιά”, η “υγεία”, η “πρόοδος, η “ευτυχία”, που ευχηθήκαμε είναι αραχνοΰφαντα πέπλα, που όσο και αν προσέξουμε ,όσο και αν προσπαθήσουμε να τα φορέσουμε με επιδέξιες και προσεκτικές κινήσεις, ένα μεγάλο μέρος τους θα διαλυθεί και αυτό που τελικά θα μείνει είναι η έντιμη προσπάθεια να αποδείξουμε ότι έχουμε τον έλεγχο ενός ελάχιστου μέρους της πραγματικότητας.
Προπάντων να μην γελαστούμε (όπως έλεγε ο Ποιητής), να μην πούμε ότι απατήθηκεν η ακοή μας. Μάταιες ελπίδες τέτοιες να μην καταδεχτούμε ! Και αν δεν γίνουν οι ευχές μας πραγματικότητα στο έπακρο, και αν δεν ευτυχήσουμε, τουλάχιστον να κάνουμε ό,τι μπορούμε τη νέα χρονιά να γίνουμε άξιοι της ευτυχίας μας. Να προσπαθήσουμε να δικαιώσουμε την εμπιστοσύνη που επιδείξαμε στον εαυτό μας, όταν στο αποκορύφωμα της αυτοπεποίθησης που ξεχείλισε από τις ευχές μας πιστέψαμε ότι μπορούμε και φέτος να τα καταφέρουμε…
Πίνακας : Νικόλαος Γύζης, “Wishbone”, 1878