Οι ωφελιμιστές φιλόσοφοι Jeremy Bentham (1748-1832) και John Stuart Mill (1806-1873) έλεγαν ότι μια πράξη θεωρείται ορθή, όταν οδηγεί στο μέγιστο δυνατό όφελος για το μέγιστο δυνατό αριθμό ανθρώπων. Ειδικότερα ο Mill υποστήριζε την ατομική ελευθερία, δηλαδή τη δυνατότητα δραστηριότητας που έχουν τα άτομα απαλλαγμένα από εξαναγκασμούς και εξωτερικές δυνάμεις. Έτσι, ο άνθρωπος εξασφαλίζει ένα πλαίσιο ελευθερίας, όπου καμία παρέμβαση δεν είναι επιτρεπτή. Μπορεί να επιδιώκει το δικό του όφελος αρκεί να μη βλάπτει το όφελος των άλλων. Με μια προϋπόθεση όμως : Όταν υπάρχει βέβαιη βλάβη ή πιθανότητα βλάβης, είτε άλλου ατόμου, είτε της κοινωνίας, τότε η πράξη του καθενός δεν εμπίπτει στη σφαίρα της ελευθερίας του να κάνει ο,τι θέλει, αλλά στη σφαίρα της ηθικής και του νόμου. Κι εκεί η ελευθερία του παύει να έχει ισχύ. Η πράξη του τότε δεν είναι ορθή, γιατί δεν οδηγεί στο μέγιστο όφελος για το μέγιστο αριθμό ανθρώπων, αλλά στη βλάβη τους.
Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν όσοι συνειδητά αρνούνται να εμβολιαστούν και να συμβάλουν στο όφελος του μέγιστου αριθμού των συνανθρώπων τους ;
Πίνακας : Salvador Dalí, “Galatea of the Spheres”, 1952.