Οι λέξεις δεν είναι απλές και τυχαίες ακολουθίες έναρθρων ήχων · έχουν ζωή και αναπνέουν.
Η χαρά για παράδειγμα, αρχίζει με ένα σκάψιμο του ουρανίσκου από τη γλώσσα, η οποία στη συνέχεια παίρνει ώθηση από ένα σύντομο άλφα που ξεδιπλώνει την άκρη της πίσω από τα μπροστινά δόντια σε ένα απαλό κροτάλισμα του ρο, για να καταλήξει πάλι σε ένα άλφα ικανοποίησης με το ελαφρύ άνοιγμα του στόματος, απελευθερώνοντας όλο το βάθος και την ουσία της λέξης με μια μετρημένη, αλλά θριαμβική έξοδο…
Πίνακας : Robert Delaunay, “Τhe joy of life”, 1930