Τα είδωλα εκείνων που έφυγαν μακριά μας είναι οι δορυφόροι που περιστρέφονται γύρω μας. Η αντανάκλαση των εικόνων τους επανέρχεται και φωτίζει το οπτικό μας πεδίο σε χρόνο ανύποπτο και σε στιγμές αναπάντεχες.
Έχουν την τάση να ανεβαίνουν στη σκηνή του μυαλού μας έτοιμα να αναπαραστήσουν το δράμα της ανάμνησης. Τα είδωλα γίνονται τότε οι πρωταγωνιστές, αλλά εμείς δεν είμαστε οι σκηνοθέτες, παρά μονάχα οι άβουλοι και ανυπεράσπιστοι θεατές. Και όταν τα φώτα σβήσουν, το αποτέλεσμα παραμένει αβέβαιο και ασαφές. Άλλοτε υποκλίνονται και αποχωρούν στην πρόσκαιρη λήθη, και άλλοτε φουσκώνουν με αναστεναγμούς τα πληγωμένα στήθη…
Πίνακας : Giorgio De Chirico, “Melancholy of a beautiful day”, 1913