Οι στιγμές που οι λέξεις γίνονται βαριά χαλίκια και στοιβάζονται μέσα μας, τείνουν κάποτε να γίνουν μια ενοχλητική ακολουθία. Άλλοι το λένε αδυναμία αυτό και άλλοι αδιαφορία, κάποιοι το λένε αφωνία.
Δε λέω, είναι απαραίτητη πότε-πότε η συμμόρφωση στις υποδείξεις των καιρών, η παύση μέσα στην πολυλογία των αταίριαστων φωνών, η αγκύλωση της γλώσσας λόγω των ανόητων κραυγών.
Όταν όμως το φορτίο γίνεται βαρύ και ασήκωτο, όταν τα χαλίκια γίνονται μια συμπαγής μάζα κολλημένη μέσα στο βάλτο της σιωπής, η αφωνία γίνεται συνήθεια και οι λέξεις θνησιγενή πυροτεχνήματα σε σκοτεινό ουρανό, που δεν προλαβαίνουν έστω να φωτίσουν…
Πίνακας : Giorgio De Chirico, “The Muse of Silence”, 1973