Περιμέναμε να περάσουν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια από την εμφάνιση της ζωής στη Γη, 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια από την εμφάνιση των πρώτων πολυκύτταρων οργανισμών, 100 εκατομμύρια χρόνια από την εμφάνιση των πρώτων θηλαστικών και 10.000 χρόνια από την πρώτη καταγραφή της ανθρώπινης ιστορίας, για να πάρουμε σειρά για τη δική μας παρουσία στη ζωή για μερικές μόνον –αν είμαστε τυχεροί- δεκαετίες.
Και όλη αυτή η «φασαρία», για να καταγράψουμε κι εμείς μετρημένες στιγμές συνειδητής ευτυχίας, να απολαύσουμε μερικές εκατοντάδες ηλιοβασιλέματα, να ερωτευτούμε έστω μια φορά –ομολογημένα ή ανομολόγητα- και να παραχωρήσουμε τη θέση μας στην κοσμική συνέχεια των διαδόχων μας.
Παρ’ όλα αυτά, το ερώτημα αν άξιζε τον κόπο είναι ρητορικό, ανάξιο της φύσης μας και υποκρύπτει μια μεγάλη αχαριστία…
Πίνακας : Ivan Aivazovsky, “The Sunset”, 1866