Οι απανωτές επιστρώσεις της λήθης δημιουργούν κάποτε την αδιαπέραστη κρούστα μιας γλυκιάς ανάμνησης. Μια καραμελωμένη μπουκιά που λιώνει στο στόμα και αφήνει τη μακρινή γεύση της στα ματωμένα συρτάρια του ουρανίσκου…[16/2/2018]
Πίσω από την πιο δυνατή επιθυμία καραδοκεί ο φόβος της απώλειας. Αυτός είναι το κίνητρο για κάθε σφοδρή επιθυμία : ο φόβος μήπως δεν ικανοποιήσουμε, έστω προσωρινά, την πείνα του αχόρταγου εγωισμού μας…[16/2/2018]
Το πιο «παρεξηγημένο» φυσικό φαινόμενο είναι ο αέρας. Ξηλώνει, σπάζει, σκορπίζει, τρελαίνει, εκνευρίζει, σκονίζει- ξεσκονίζει, καθαρίζει, δροσίζει, σφυρίζει, ψιθυρίζει, λυγίζει τα κλαδιά και τα αδύναμα σκαριά, φουσκώνει τα πανιά και τα μυαλά και άλλα πολλά.
Μέσα στην κάψα του καλοκαιριού είναι ανακουφιστικός, όταν φυσάει γλυκός και απαλός. Και όταν λυσσομανάει άγριος και δυνατός, είναι απεχθής και μισητός.
Δεν είναι πάντα αρεστός • αρκεί να είναι προσαρμόσιμος κι αυτός στα μέτρα που ορίζει ο υπερτροφικός του ανθρώπου εαυτός… [18/1/2018]
Κάποιες φορές ο χρόνος διαστέλλεται και τα ζωντανά μαλακά κύτταρα γλιστρούν στο χώμα και στο υπέδαφος μιας βαθιάς συγκίνησης και γίνονται ρίζες. Με τον καιρό, τρέφονται από το λίπασμα των αναμνήσεων και των υγρών ανασασμών, απλώνουν και βαθαίνουν • και είτε γίνονται καρποφόρα αειθαλή δέντρα, είτε μνημεία μιας ισόβιας θλίψης… [20/1/2018]
Ασύχαστο το μάτι και αδέσποτο. Βλέπει κάτω από επιφάνειες και διαθλάται πίσω από διαφάνειες. Εισδύει μες στα βλέμματα και χάνεται στα ψέματα. Διακρίνει τα αόρατα στα ορατά, παρατείνει το χρόνο και μετράει τον πόνο. Δίνει υπόσταση σε οράματα και στης φαντασίας τα θαύματα. Αλλάζει διαστάσεις, εστιάζει, ανοίγει την πύλη της ενόρασης και επιτείνει την αταξία της όρασης. Σηκώνει την αυλαία των κοσμικών δραμάτων και αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Συλλέγει στο βυθό του εικόνες, τις βαφτίζει και τις προετοιμάζει. Και, όταν σβήνει το φως πλέκοντας τα βλέφαρα, τις δίνει πνοή και τις ζωντανεύει ξανά πάνω στη μαλακή μεμβράνη…[21/1/2018]
Η άγουρη ώρα της αυγής είναι η πιο ωραία. Ενέχει μια γλυκιά αγωνία για όσα θα συμβούν στη διάρκεια της ημέρας και είναι αδύνατο με ακρίβεια να προβλεφθούν. Παρατάσσονται ωστόσο, με αναίδεια και πρόστυχη αυθάδεια μπροστά μας όχι ως τετελεσμένα γεγονότα, αλλά ως προκλητικά νεύματα. Και είναι τόσο υπέροχη η αίσθηση ότι θα τα ζήσουμε έτσι κι αλλιώς, είτε ως αναπάντεχη σύμπτωση, είτε ως εμπειρία χρωματισμένη από τη δική μας φαντασία… [23/1/2018]